źródło: Adam BieleckiWywiad z Adamem Bieleckim
Triathlon to sport łączący w sobie trzy dobrze znane wszystkim aktywności– rower, bieganie i pływanie. Rekreacyjnie uprawiać ten sport może każdy, bez względu na dotychczasowe doświadczenie sportowe czy możliwości finansowe. Wspinaczka zdecydowanie nie jest już tak dobrze i powszechnie znana. Sport ten często kojarzony jest jako ekstremalny i bardzo ryzykowny, a jednocześnie zapewniający dużą dawkę adrenaliny. Czy te, na pierwszy rzut oka bardzo różne dyscypliny, mają ze sobą jakieś cechy wspólne? A może łączy je zdecydowanie więcej niż nam się wydaje? Na te pytania odpowie himalaista i alpinista – Adam Bielecki!
Wspinaczkę uprawiasz już od najmłodszych lat, triathlonem zainteresowałeś się stosunkowo niedawno. Jako doświadczony sportowiec zapewne zauważyłeś już różnicę między tymi dwoma sportami. Jakie one są?
– To są fundamentalnie inne dyscypliny sportowe, ponadto, są one nawet wewnętrznie zróżnicowane. Wspinanie to przecież między innymi bouldering, czyli wchodzenie po małych formach skalnych bez użycia liny, ale i wchodzenie z kijkami na Mount Everest. Te dwie formy wspinania nie mają ze sobą za wiele wspólnego począwszy od sprzętu, wymaganych umiejętności czy sposobu przygotowania. W triathlonie również występują znaczne różnice. Zupełnie inaczej biega się krótkie i długie dystanse. Podstawowa różnica dotyczy też pola naszej aktywności. My wspinacze uprawiamy nasz sport w skałkach i górach, w dzikim środowisku. Co istotne – nie rywalizujemy między sobą, a na pewno nie w bezpośredni sposób. Raczej rywalizujemy z naturą i własnymi ograniczeniami, podczas gdy w triathlonie ścigamy się z innymi. Te różnice na pewno mnie ciekawią i chętnie kiedyś spróbowałbym triathlonu.
Różnic nie brakuje, czy dostrzegasz jednak jakieś cechy wspólne dla wspinaczki i triathlonu?
– Na pewno elementem wspólnym jest głowa. Ogólnie w sporcie głowa jest dość istotnym elementem. Aspekt mentalny jest bardzo ważny, pomaga nam wygrać walkę z samym sobą. Na pewno również obie te dyscypliny mają charakter bardziej wytrzymałościowy niż sprinterski, choć we wspinaczce również istnieje coś takiego jak wspinanie sportowe, które opiera się w pewnym momencie głównie na beztlenowej pracy mięśni. Tak samo zresztą jak na dystansach sprinterskich w triathlonie. Wspólnym elementem dla triathlonistów i wspinaczy może być również zamiłowanie do środowiska naturalnego oraz przebywanie na łonie przyrody. Na koniec przychodzą mi do głowy elementy wspólne chyba dla wszystkich sportów takie jak zamiłowanie do wysiłku, a także to, że ciężka praca się opłaca, ważna jest systematyczność treningu oraz to, że zdarzają się kontuzje.
Wspomniałeś wcześniej, że chciałbyś kiedyś spróbować triathlonu. Bardziej chciałbyś zająć się tym sportem wyczynowo czy rekreacyjnie na sportowej emeryturze?
– Jeżeli chodzi o mnie to triathlon raczej jest dla mnie pomysłem na wyczynową emeryturę, żeby zadbać o zdrowie i nie zardzewieć na starość. Nie będę ukrywał, że jestem uzależniony od treningu i solidnego wysiłku fizycznego. Myślę, że to się raczej nie zmieni i jak przestanę się wspinać na satysfakcjonującym poziomie to zacznę wspinać się rekreacyjnie oraz będę poszukiwał innych dyscyplin sportowych. Ogólnie uwielbiam sport, latam na paralotni, skaczę ze spadochronem, jeżdżę na desce snowboardowej i rowerze. Bawię się tymi dyscyplinami, więc jak kiedyś poprawię pływanie to chętnie z triathlonem na długim dystansie bym się zmierzył.
Na ten moment na pewno możesz już mówić o jednym sukcesie w triathlonie – jako ambasador Fundacji Pho3nix będziesz mógł inspirować i pomóc rozwijać się dzieciom na jednej z imprez z cyklu CIECH Tri Tour – JBL Triathlon Poznań. Sam ze sportem jesteś związany od najmłodszych lat. Jak na twój charakter wpłynął sport uprawiany od dziecka? Czy za twoich czasów było trudniej się zafascynować sportem? A może właśnie łatwiej?
-Trudniej czy łatwiej nie mam zbytnio jak oceniać, bo dorastałem w czasach, w jakich dorastałem i to o nich mogę opowiadać. Mnie na pewno było trudno wejść do środowiska wspinaczkowego, a moja droga w góry nie była drogą łatwą. Na pewno moja współpraca z Fundacją Pho3nix wypływa z takiej chęci pomocy, by inni mieli łatwiej niż ja, bo nie mam żadnych wątpliwości, że aktywność sportowa jest integralnym elementem dobrostanu psychofizycznego. Dzisiaj w radiu usłyszałem, że 1/3 dzieci w Polsce ma problem z nadwagą i jesteśmy najszybciej tyjącym społeczeństwem w całej Unii Europejskiej. Są to zatrważające dane. Moim zdaniem i dla dzieci, i dla dorosłych taka aktywność fizyczna jeden czy dwa razy w tygodniu to niezbędny element zadbania o swoje zdrowie fizyczne, ale i element higieny psychicznej. Każdy kto uprawia sport wie, że sen po intensywnym treningu jest o wiele lepszej jakości i dzięki niemu mamy więcej sił na stawianie czoła wyzwaniom dnia codziennego. Propagowanie sportu wśród dzieciaków uważam za niezwykle ważną rzecz. Powinniśmy dbać o zachęcanie do ruchu, musimy pokazywać dzieciakom, że ruch to fajna sprawa. Myślę, że uprawianie sportu na wczesnym etapie rozwoju jest bardzo cenne – oprócz zadbania o zdrowie sport uczy nas dyscypliny i systematycznej pracy. Z doświadczenia również wiem, że sport uprawiany wcześniej zawsze w nas zostawia coś, co pomaga w dorosłym życiu.
Gdybyś mógł 15 lipca przekazać dzieciom na JBL Triathlon Poznań jedną swoją cechę albo myśl – co byto było?
-Hmm, trudno tak na szybko wymyślić z głowy maksymę, którą chciałbym posłać w świat… Myślę, że dla mnie w sporcie ważne jest to jak reagujemy na porażkę, bo to właśnie porażki kreują prawdziwych mistrzów. Wygrywać jest łatwo, a przegrywać trudno. Jeśli nauczymy się przegrywać z klasą, nie będziemy się poddawać i zaczniemy wyciągać odpowiednie wnioski, to będzie to największa szansa, by osiągnąć mistrzostwo w swojej dyscyplinie. Najważniejszą cechą każdego sportowca jest wytrwałość. Chciałbym przekazać dzieciom, że warto ścigać swoje marzenia i nie wolno się poddawać w walce o nie!
Albert Jankowski, Prelite Public Relations
